باورهای غلط تغذیه‌ای ۳
باور غلط نهم: آبمیوه طبیعی انتخاب سالمی است.
محققان ثابت کردند که بدن سوختوساز قند آبمیوه طبیعی را مانند قند موجود در آبمیوه صنعتی یا نوشابه ها در نظر می گیرد، در نتیجه بدن به اندازهای که از میوه سود می برد از آبمیوه سود نمی‌برد. بنابراین آبمیوه فقط آب و شکر است و پروتئین یا چربی موردنیاز بدن را تامین نمی‌کند. در همین راستا اسموتی که حاوی میوه کامل به‌عبارتی فیبر میوه نیست هم یک ماده غذای سالم محسوب نمی‌شود.
باور غلط دهم: روزه داری برای سلامتی بد است.
روزهداری به پیشگیری از دیابت، افزایش کلسترول و چاقی کمک میکند و باعث تقویت پروتئین‌سازی در مسیر اتصالات مغزی میشود که به‌عنوان ضدافسردگی مطرح است. دانشمندان حتی فکر می‌کنند که روزهداری طول زندگی با حفظ سلولهای سالم را افزایش می‌دهد.
به‌طور کلی، براساس نظر زیست‌شناسان و ریتم سیرکادینستها، حداقل ۱۲ ساعت روزهداری در یک روز استراحت خوبی به دستگاه گوارش می‌دهد.
باور غلط یازدهم: تا جایی که ممکن است کربوهیدرات کمتر مصرف کنید.
همه کربوهیدراتها بد نیستند. کینوا، موز، سیب، لوبیاها، هویج حاوی کربوهیدرات بالا هستند و مکررا مطالعات نشان دادند که مردمی که در برنامه غذایی روزمرهشان علاوه بر غلات کامل، تنوع بالایی از گروه مواد غذایی نام‌برده را دارند دورکمر و سطح فشارخون پایینتری دارند.
درست است که ۳۰ گرم غلات تقریبا فاقد پروتئین سبوس و جوانه است و موادمغذی کلیدی یا حس سیری را برای ساعت‌ها تامین نمی‌کند، به این دلیل است که هنوز اجتناب از غلات تصفیه‌شده مانند بیسکوئیت و نان سفید ایده خوبی است.
باور غلط دوازدهم: علت چاقی عمدتا به‌دلیل ژن است.
ژن‌ها یک شرایط پایهای را خلق می‌کنند، اما الزاما باعث چاقی کسی نمیشوند. اما اشتها، ترجیحات یا تمایلات غذایی مانند تمایل به شیرینی یا چربی یا از لحاظ فیزیکی فعال‌تربودن توسط ژنتیک کنترل میشود.
چندین مطالعه نشان داده افراد حامل ژنهای منسوب به ژن چاقی با وجود سوختوساز یکسان، به‌طور متوسط ۱۲۵تا۲۸۰ کالری در یک روز بیشتر غذا دریافت می‌کنند. کودکانی که حامل ژن چاقی هستند به‌دلیل اشتهای بیشتری که نسبت به بچههای لاغر دارند تعداد دفعات میل به غذای بالاتری خواهند داشت به‌عبارتی وعدههای غذایی بیشتری دریافت می‌کنند، اما عوامل تعیین‌کننده نهایی که باعث میشوند بچهها چاق شوند؛ شرایطی است که والدین و محیط زندگی بچهها (وعدههای غذایی مدرسه) برای آن‌ها فراهم می‌کنند که ممکن است عوامل پیشبرنده یا بازدارنده چاقی باشند. زندگی‌کردن در محیطی که موادغذایی پرکالری به‌طور مداوم دردسترس است ضرورتا باعث نمی‌شود که بچهها چاق شوند اگر به‌واسطه ژنتیک‌شان اشتهای کمی داشته باشند.
به‌هرحال مطالعات نشان می‌دهد که ترجیحات غذایی یک سرنوشت غیرقابل تغییر نیست. در یک مطالعه، مغز یک فرد با وزن نرمال و بالا(چاق) را اسکن کردند تا واکنش آن‌ها را به غذا ثبت کنند. مرکز پاداش در مغز بچههای چاق واکنش قوی به غذا با چربی بالا (فست‌فود و شیرینی) نشان داد. این تست مجدد تکرار شد برای افرادی که در یک برنامه غذایی حاوی غذای سالم و کم‌کالری برای چندین ماه بودند. مرکز پاداش در مغز این افراد چاق نیز واکنش خیلی قویتری نشان داد.
در انتها ژن ما تنظیم میکند مسیری که ما دنبال خواهیم کرد اگر به‌طور فعالانه تلاشی برای تغییر جهتمان نداشته باشیم. با این حال، این تلاشها موقتی هستند وقتی به یک رفتار جدید عادت کردیم، برای نگه‌داشتن آن دردسر نخواهیم داشت.
https://www.theguardian.com/society/2019/jan/05/truth-obesity-five-fat-myths-debunked
